Dysertacja poświęcona została rozważaniom na temat możliwości wykorzystywania poszczególnych produktów bankowych w celu realizacji potrzeb finansowych miast na prawach powiatu (MnPP) i racjonalizacji ich gospodarek finansowych. Celem pracy było opracowanie i przedstawienie kompleksowej metody w zakresie korzystania z produktów bankowych przez MnPP, odzwierciedlającej menedżerskie (aktywne) podejście do spraw gospodarki finansowej. Praca miała również na celu pokazanie, co powinno kształtować odbiór MnPP na rynku finansowym i jakie działania winny być podejmowane przez MnPP w zakresie własnej gospodarki finansowej, aby odbiór ten był dobry. Za punkt wyjścia rozważań przyjęto tezę, iż wykorzystywanie produktów bankowych przez MnPP jest niewystarczająco eksploatowaną metodą w racjonalizacji ich gospodarek finansowych.
Praca składa się z sześciu rozdziałów, poprzedzonych wstępem i podsumowanych w zakończeniu. Pierwszy rozdział przedstawia uwarunkowania dla korzystania z usług (produktów) bankowych przez MnPP związane ze specyfiką gospodarki finansowej w samorządzie terytorialnym. Drugi rozdział został poświęcony zagadnieniom teoretycznym związanym z menedżerskim podejściem do spraw gospodarki finansowej w samorządzie terytorialnym i potrzebą zwiększenia jego znaczenia w sprawach uczestnictwa MnPP na rynku bankowym. Następne rozdziały stanowią szczegółowe omówienie poszczególnych produktów (instrumentów) bankowych wraz z przedstawieniem możliwości ich wykorzystania w celu poprawy gospodarki finansowej MnPP. Omówione zostały główne zalety i słabe strony produktów bankowych, z punktu widzenia wykorzystywania ich dla poprawy gospodarki finansowej MnPP. Ostatni rozdział pracy stanowi propozycję kompleksowej metody w zakresie korzystania z produktów bankowych przez MnPP i odzwierciedlającej menedżerskie podejście do spraw gospodarki finansowej. Całość pracy kończy podsumowanie, w którym zawarte są wnioski wynikające z treści pracy oraz rekomendacje, co do wykorzystywania produktów bankowych przez MnPP w celu poprawy ich gospodarki finansowej.

Koncepcji rozprawy przyświecała idea praktycznego zastosowania wielokryterialnych metod badań operacyjnych w planowaniu projektów. W rozprawie wykazano, że wykorzystanie wielokryterialnych metod badań operacyjnych jest zarówno możliwe, jak i praktycznie uzasadnione w procesach planowania projektów. Słuszność tej hipotezy potwierdzają wyniki obszernych studiów literaturowych, przeprowadzonych w oparciu o międzynarodowe publikacje naukowe i branżowe. Zakres stosowalności metod wielokryterialnych obejmuje zarówno procesy przygotowawcze, przeprowadzane wewnątrz zespołów projektowych, jak i problem wyboru projektu do realizacji.
Analiza dorobku naukowego w zakresie implementacji niniejszych metod w szeroko pojętym zarządzaniu projektami nie dała jednakże satysfakcjonującej odpowiedzi na dylemat przygotowania oferty realizacji projektu dla potrzeb zewnętrznego decydenta. Dlatego też przeprowadzono próbę syntetycznego ujęcia rachunku kosztów docelowych wraz z modelem programowania celowego, nazwanego w pracy w skrócie metodą KDPC. Wykorzystanie rachunku kosztów docelowych w ofertowaniu projektów (w odróżnieniu od przygotowania wyrobów, gdzie metoda ta jest od lat z powodzeniem stosowana) jest oryginalną koncepcją autora, wymagającą wprowadzenia niezbędnych modyfikacji w stosunku do metody tradycyjnej. Weryfikację obliczeniową proponowanej koncepcji przeprowadzono na przykładach liczbowych. W pracy zamieszczono przykład działania metody KDPC na przykładzie o skończonym zbiorze rozwiązań dopuszczalnych, w którym wykazano, że zastosowanie proponowanego podejścia może zwiększyć szanse przygotowywanej oferty. Odrębną uwagę poświęcono przykładowi praktycznego zastosowania metody KDPC w rzeczywistym projekcie, który omówiony został w rozdziale 4.

Celem rozprawy było sformułowanie modelu budowy portfela klientów z wykorzystaniem Internetu.
W rozdziale pierwszym przedstawiona została koncepcja portfela klientów jako zasobu firmy. Przybliżone również zostały uwarunkowania budowy portfela klientów z wykorzystaniem Internetu, a także najważniejsze modele opisujące relacje z klientami oraz teorie przedsiębiorstwa tłumaczące sposób kreacji wartości w e-biznesie.
Rozdział drugi prezentuje relację firmy z klientem jako wymianę wartości. Opisane zostały najważniejsze czynniki ją kształtujące, do których należą lojalność, satysfakcja, zaufanie i zaangażowanie.
Następnie zaprezentowany został model budowy portfela klientów z wykorzystaniem Internetu. Model ten nawiązuje do koncepcji oferowania wartości klientom, jednak został rozszerzony i dostosowany do specyfiki budowy relacji z klientami z wykorzystaniem Internetu. Zastosowana metoda badawcza to studia literaturowe oraz analiza indukcyjna.
W kolejnym rozdziale przedstawione zostały zagadnienia związane z pomiarem wartości klienta oraz portfela klientów. Opisane zostały również zależności pomiędzy wartością portfela klientów a wartością firmy.
Następnie podjęta została próba ukazania wpływu mikroekonomicznych uwarunkowań funkcjonowania przedsiębiorstwa na wartość i strategie budowy portfela klientów. W tym celu stworzony został model portfela klientów, którego analiza została przeprowadzona dla różnych zmian w mikroekonomicznych uwarunkowaniach funkcjonowania przedsiębiorstwa. Opisany model mieści się w kategorii symulacji deterministycznych, zaś zastosowana metoda badawcza to metoda aksjomatyczno-dedukcyjna.
Rozprawa doktorska prezentuje również wyniki badań zaawansowania orientacji na budowę portfela klientów w polskich sklepach internetowych. Zastosowana w badaniach metoda badawcza to telefoniczny wywiad kwestionariuszowy.

Głównym celem pracy jest analiza zmian w sposobach wykorzystania instrumentów marketingowych na rynku fonograficznym w warunkach upowszechniania się Internetu. Osiągnięto to poprzez:

• analizę specyfiki funkcjonowania firm fonograficznych;
• porównanie sposobów wykorzystania instrumentów marketingowych w tradycyjnym i nowych modelach funkcjonowania firmy fonograficznej;
• dokonanie klasyfikacji firm fonograficznych ze względu na stopień dostosowania instrumentów marketingowych do zmian w otoczeniu technologicznym;
• identyfikację oraz analizę szans i zagrożeń stających przed branżą fonograficzną wobec zmian w otoczeniu technologicznym;
• identyfikację barier w rozwoju rynku muzyki on-line w Polsce.

Sformułowane cele wpływają na teoretyczno-empiryczny charakter pracy. Jej główna teza brzmi następująco:
Głębokie zmiany zachodzące w otoczeniu technologicznym branży fonograficznej nie wywołują adekwatnej reakcji w zakresie wykorzystania instrumentów marketingowych przez wytwórnie muzyczne w Polsce. Reakcja większości firm fonograficznych w Polsce ma charakter wybiórczy, zachowawczy i nie w pełni wykorzystujący pojawiające się możliwości.
Praca składa się z pięciu rozdziałów, wykorzystujących literaturę, dane wtórne oraz dane pierwotne zebrane dzięki badaniom zrealizowanym w dwóch etapach. Na pierwszą część złożyło się badanie całościowe przeprowadzone na zbiorowości skupiającej wszystkie aktywnie działające polskie firmy fonograficzne. Badanie miało charakter ilościowy; wykorzystano ankietę pocztową oraz internetową.
Druga część badania miała charakter jakościowy - przeprowadzono wywiady pogłębione, uzupełnione intensywną komunikacją e-mailową. Respondentami byli przedstawiciele firm fonograficznych, organizacji zbiorowego zarządzania oraz mediów.

Głównym celem pracy była analiza i zarządzanie ryzykiem na polskim rynku energii elektrycznej. Podstawą analizy empirycznej problemu były dane z Centrum Informacji Rynku Energii z okresu od 30.03.2003 do 26.03.2005 roku. Uzyskane wyniki są efektem rozbudowanych funkcji pakietu statystycznego Statistica oraz programów Gretl i Ox.
W pracy wprowadzono podstawowe pojęcia związane z rynkiem energii elektrycznej oraz ryzykiem występującym na tym rynku, jego pomiarem i zasadami zarządzania. Następnie wykorzystując statystyczne metody wielowymiarowe przeprowadzono klasyfikację zmiennych na rynku dobowym i tygodniowym oraz opisano zewnętrzne zależności w zbiorze rozpatrywanych zmiennych. Za pomocą metod analizy szeregów czasowych opisano zjawisko cykliczności energii elektrycznej. Zaprezentowano aplikację wybranych modeli autoregresyjnych na polski rynek energii elektrycznej z uwzględnieniem podziału na modele liniowe oraz nieliniowe modele z grupy GARCH.
Dokonano pomiaru ryzyka na polskim rynku energii elektrycznej. Obok klasycznych metod szacowania wartości zagrożonej zaprezentowano wielowymiarowy model analizy głównych składowych oraz modele uwzględniające autoregresyjny charakter zmienności. Oceniono efektywność prezentowanych metod. Podano przykłady strategii zabezpieczających na rynku kontraktów terminowych. Zaproponowano strategie zabezpieczające na dobowym rynku energii elektrycznej wykorzystujące zmodyfikowany model Markowiza.
Na przykładzie istniejących indeksów cen energii elektrycznej oraz wyników klasyfikacji cen energii elektrycznej, zaproponowano dodatkową grupę indeksów oraz zaprezentowano aplikację tych indeksów na polskim dobowo-godzinnym rynku energii wraz z wykorzystaniem ich do analizy i zarządzania ryzykiem zmiany ceny energii elektrycznej.

Głównym celem pracy było opracowanie modelu procedury kształtowania zintegrowanej komunikacji marketingowej (IMC). Za jedno z podstawowych założeń, uznano konieczność szerokiego oparcia się na pomiarze efektów o różnym charakterze i czasie występowania. Zaproponowana procedura realizowana jest w siedmiu krokach i obejmuje: analizę wewnętrznych i zewnętrznych uwarunkowań komunikacji, określenie i usystematyzowanie kierunków i celów, wybór form przekazu, wybór kanałów przekazu, weryfikację poprawności przyjętych założeń, implementację stworzonego programu zintegrowanej komunikacji marketingowej oraz obiektywną ocenę rzeczywistych efektów wdrożenia IMC. Wyniki ewaluacji modyfikują z kolei uwarunkowania przyszłej komunikacji.
Przedstawiona w teoretycznej części pracy metodologia, dotyczy oceny skuteczności i efektywności komunikacji marketingowej. Zaprezentowano i omówiono wskaźniki określające: świadomość, zasięg, intensywność i częstotliwość działań promocyjnych. Pomiar efektywności sprowadzono do skonfrontowania wymiernych efektów zastosowania różnych form komunikacji i ich kombinacji, z kosztami ich uzyskania.
W części empirycznej pracy przedstawiono specyfikę 116 badanych firm, w zakresie stosowanych przez nie form komunikacji marketingowej oraz opinie i postawy 300 konsumentów wobec działań promocyjnych, powszechnie stosowanych przez przedsiębiorstwa. Analiza porównawcza wykazała rozbieżności w ocenie skuteczności dokonywanej przez nadawców i odbiorców w ramach komunikacji marketingowej. W badanych firmach stwierdzono niski stopień zrozumienia i wąski zakres stosowania zasad komunikacji zintegrowanej. Ukazane w pracy korzyści z podporządkowania się proponowanemu procesowi implementacji zintegrowanej komunikacji marketingowej, powinny zachęcać do wdrożenia tej koncepcji w firmach o różnej skali działania.

Praca przedstawia historię powstania i rozwoju ekonomii kosztów transakcyjnych (EKT). Istotnym elementem dysertacji jest rekonstrukcja procesu powstania nazwy ‘koszt transakcyjny’. Celem pracy jest zarówno wyjaśnienie wewnętrznej logiki rozwoju EKT, jak też pokazanie czynników, które rozwój ten stymulowały. Realizacja pierwszego z zamierzeń badawczych odbywa się przy użyciu metody racjonalnej rekonstrukcji historii, w ramach której podejmuje się próbę zrozumienia charakteru relacji pomiędzy chronologicznie po sobie następującymi etapami w rozwoju EKT, a także pomiędzy jej różnymi obszarami badawczymi, jak też poszukuje się pewnej „myśli przewodniej” w historii EKT. W pracy twierdzi się, iż badany obszar teorii ekonomii składa się z trzech dziedzin: wymiany, zarządzania oraz mierzenia, a jedną z podstawowych prawidłowości w formowaniu się EKT jest przejście od koncepcji do operacjonalizacji. Główna teza dysertacji jest następująca:
Współczesna ekonomia kosztów transakcyjnych składa się z trzech komplementarnych nurtów badawczych: „dziedziny wymiany”, „dziedziny zarządzania” oraz „dziedziny mierzenia”, u których źródeł stoją odpowiednio prace Hicksa (1935), Coase’a (1937) oraz Alchiana i Demsetza (1972). Wielkość kosztów transakcyjnych analizowanych w każdej z tych dziedzin determinowana jest przez instytucje. Zależność ta spaja wspomniane dziedziny w jeden program badawczy ekonomii kosztów transakcyjnych, którego rozwój polegał na operacjonalizacji jego podstawowych koncepcji teoretycznych¹.
Poszukiwanie czynników stymulujących rozwój EKT odbywa się przy wykorzystaniu metody historycznej rekonstrukcji oraz „zagęszczonego opisu” historii. W dysertacji twierdzi się, iż rozwój ekonomii kosztów transakcyjnych stymulowany był głównie przez czynniki spoza teorii, wśród których pierwszorzędną rolę odgrywały zjawiska gospodarcze obserwowane przez ekonomistów tworzących EKT (teza pomocnicza). Wykorzystanie w pracy zarówno racjonalnej, jak też historycznej metody rekonstrukcji historii pozwoliło na przedstawienie wnikliwej analizy logiki rozwoju EKT, a także na sformułowanie szeregu hipotez odnośnie relacji pomiędzy EKT a tzw. ekonomią głównego nurtu. Pokazanie zależności pomiędzy kosztami transakcyjnymi a instytucjami posłużyło również do rekonstrukcji procesu powstania i ewolucji nowej ekonomii instytucjonalnej.

¹_{Coase R. H. (1937), “The Nature of the Firm”, Economica, vol. 4(16), s. 336-405; Hicks J. R. (1935a), “A Suggestion for Simplifying the Theory of Money”, Economica, vol. 2(5), s. 1-19; Alchian A. A., Demsetz H. (1972), “Production, Information Costs, and Economic Organization”, American Economic Review, vol. 62(5), s. 777-795.}

Praca poświęcona jest problemowi obniżenia inflacji w gospodarce polskiej po 1990 roku. Autor analizuje mechanizmy dezinflacji na tle transformacji systemowej. Koncentruje się na ocenie efektywności społeczno-ekonomicznych programów rządowych oraz polityki pieniężnej Narodowego Banku Polskiego w procesie redukowania stopy inflacji. W pracy poświecono szczególną uwagę strategii bezpośredniego celu inflacyjnego (BCI), wprowadzonej przez NBP po roku 1998 w związku ze zmianami mechanizmu decyzyjnego w realizowaniu polityki monetarnej. W dysertacji autor wskazuje na czynniki sprzyjające i opóźniające sprowadzenie inflacji w Polsce do poziomu porównywalnego ze średnią stopą wzrostu cen w krajach Unii Europejskiej. Porównuje też skuteczność dezinflacji w naszym kraju z działaniami w tym zakresie podejmowanymi w pozostałych krajach Grupy Wyszehradzkiej.

Rozprawa stanowi próbę oceny efektywności badań marketingowych w procesie decyzyjnym przedsiębiorstw. W pracy założono, że badania marketingowe są efektywne, jeśli dzięki nim możliwe jest zmniejszenie niepewności i zwiększenie wiedzy menedżerów przyczyniające się do podjęcia trafnej decyzji. Celem pracy była diagnoza zakresu i stopnia wykorzystania informacji pochodzących z badań marketingowych w procesie decyzyjnym. W pracy wykorzystano pierwotne i wtórnych źródła informacji (literaturę zwartą, czasopisma specjalistyczne, raporty badawcze oraz ekspertyzy krajowych i zagranicznych instytucji badawczych). Podstawą analizy empirycznej były wyniki badań przeprowadzonych metodą wywiadu bezpośredniego (ogólnopolska próba 300 przedsiębiorstw) i indywidualnego wywiadu pogłębionego (20 przedsiębiorstw w woj. śląskim). Całość pracy składa się z czterech rozdziałów. W rozdziale I wskazano istotę, fazy i uwarunkowania procesu decyzyjnego w przedsiębiorstwie. Wskazano: rodzaje decyzji podejmowanych w przedsiębiorstwie, ich charakterystykę wraz z przykładami decyzji marketingowych. Rozdział II poświęcono problematyce badań marketingowych. Wskazano istotę, cechy i rodzaje badań oraz funkcje, jakie pełnią w przedsiębiorstwie. Rozdział III został poświęcony problemowi efektywności badań marketingowych w procesie decyzyjnym. Rozdział ten zawiera wyjaśnienie pojęcia efektywności, wymiary efektywności badań marketingowych realizowanych w przedsiębiorstwie. W rozdziale tym dokonano identyfikacji efektów badań marketingowych oraz nakładów na badania marketingowe. Rozdział IV ma charakter empiryczny i zawiera wyniki badań bezpośrednich dotyczących badań marketingowych realizowanych w przedsiębiorstwach. W rozdziale przedstawiono rodzaje, źródła i metody pozyskiwania informacji wykorzystywanych w podejmowaniu decyzji oraz obszary decyzyjne wspomagane badaniami marketingowymi. Dokonano zestawienia efektów badań marketingowych identyfikowanych przez menedżerów oraz wskazano podstawy oceny efektywności zrealizowanych badań marketingowych.

Praca obejmuje obszarem badawczym rynek polityczny wraz z marketingiem, którym coraz częściej posługują się politycy w kreowaniu skutecznych form dotarcia do wyborców. Należy ona do nielicznych opracowań w Polsce prezentujących marketing strategiczny na rynku politycznym, ukazuje w sposób kompleksowy problemy zachowań podmiotów politycznych reprezentujących obie strony rynku. Celami pracy są: porównanie cech rynku politycznego i biznesowego, identyfikacja stosowanych przez ugrupowania strategii marketingowych, wskazanie czynników wpływających na preferencje wyborców w zakresie pożądanych strategii marketingowych, określenie preferencji ugrupowań politycznych i poszczególnych polityków w zakresie tworzenia strategii marketingowych, określenie stopnia przygotowania ugrupowań politycznych w Polsce do warunków otoczenia rynkowego i podjęcia gry konkurencyjnej. Podejście badawcze, koncentrujące się na lukach pomiędzy oczekiwaniami wyborców a kierowaną do nich ofertą umożliwiło zaprezentowanie modelowego rozwiązania współpracy: polityk-wyborca. Na podstawie wskazania rozbieżności pomiędzy preferencjami wyborców a ofertą na rynku politycznym oceniono stopień przygotowania ugrupowań politycznych w Polsce do warunków otoczenia rynkowego i podjęcia gry konkurencyjnej. Zaproponowano modelowe rozwiązanie partnerstwa na linii: polityk - wyborca zakładając, że strategie marketingowe na rynku politycznym mogą być elementem stabilizującym system społeczny, szczególnie w dobie integracji politycznych rynków europejskich oraz procesów globalizacji.

Głównym celem rozprawy było udzielenie odpowiedzi na pytanie: jakie uwarunkowania sprzyjają rozwojowi przedsiębiorczości korporacyjnej w organizacjach gospodarczych sektora elektroenergetycznego. Na podstawie analizy literatury przedmiotu oraz usystematyzowania wiedzy zidentyfikowano czynniki wewnątrzorganizacyjne mające wpływ na kształtowanie przedsiębiorczości korporacyjnej. Poddano analizie funkcjonowanie przedsiębiorstw dystrybucyjnych polskiego sektora elektroenergetycznego między innymi poprzez identyfikację i ocenę zmian zachodzących w otoczeniu tychże organizacji. Przeprowadzono badania umożliwiające rozpoznanie obecnego poziomu przedsiębiorczości korporacyjnej stosując skalę Corporate Entreproneurship Assessment Instrument (CEAI). Sprawdzono istnienie zależności między postrzeganiem środowiska przedsiębiorczego w organizacji, a zajmowaną pozycją w strukturze zarządzania. Przy pomocy ujęcia sieciowego zaprezentowano uwarunkowania wpływające na rozwój przedsiębiorczości wewnętrznej i dokonano analizy ich wzajemnych oddziaływań.
Uświadomienie obecnego poziomu przedsiębiorczości korporacyjnej, przy znajomości uwarunkowań wpływających na klimat przedsiębiorczy, pozwala kadrze zarządzającej na wypracowanie technik zarządzania umożliwiających zastosowanie koncepcji w rozwoju organizacji.

Rozprawa doktorska pt. „Rola systemów zarządzania jakością we wprowadzaniu innowacji produktowych i organizacyjnych” podejmuje tematykę dotyczącą wpływu wymagań standardów organizacyjnych (systemów zarządzania jakością, środowiskiem, bezpieczeństwem i higiena pracy oraz standardów branżowych) na procesy innowacyjne zachodzące w przedsiębiorstwach produkcyjnych działających w Polsce. Głównymi celami pracy było określenie roli systemów zarządzania w inicjowaniu, rozwoju oraz ocenie innowacji produktowych oraz organizacyjnych.
Na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych (ponad 500 przedsiębiorstw) autor przedstawia również główne szanse oraz bariery związane z wykorzystaniem standardów organizacyjnych w zarządzaniu procesami innowacyjnymi.

Praca doktorska przedstawia nowatorskie badania nad mało znanym w polskich realiach gospodarczych i bardzo skromnie opisanym w polskiej literaturze sposobem finansowania inwestycji jakim jest project finance.
Project finance umożliwia realizację inwestycji bez lub z niewielkim udziałem kapitału i wiedzy inwestora. Metoda ta jest znana i skutecznie stosowana prawie na całym świecie. W Polsce również jest wykorzystywana, ale odbywa się to wciąż na zbyt małą skalę mimo bardzo korzystnych warunków dla jej rozwoju. Przesłaniem pracy jest nie tylko chęć spopularyzowania wiedzy dotyczącej project finance, ale również próba zachęcenia inwestorów do korzystania z niej m.in. poprzez wskazanie skutecznych sposobów ograniczania ryzyka towarzyszącego finansowaniu inwestycji tą metodą na przykładzie inwestycji infrastrukturalnych realizowanych w polskim sektorze ciepłowniczym.
W pracy zawarto:

• istotę project finance,
• zasady działania firm typu ESCO (Energy Service/Saving Company) w sektorze energetycznym opierające się na metodzie project finance,
• charakterystykę ryzyka towarzyszącego inwestycjom realizowanym na zasadach project finance,
• szczegółowe przedstawienie procesu zarządzania ryzykiem,
• wyniki badań własnych dotyczące ryzyka i skuteczności sposobów jego ograniczania w project finance,
• procedurę ilościowej oceny ryzyka zaproponowaną w oparciu o badania własne,
• zastosowanie project finance na praktycznym przykładzie.

Na szczególną uwagę zasługuje przedstawiona procedura ilościowej oceny ryzyka, która obecnie wykorzystywana jest w praktyce przez wielu inwestorów. Wiele cennych informacji niesie ze sobą również zaprezentowana alokacja ryzyka na rzeczywistym przykładzie unowocześnienia systemu zaopatrzenia w energię cieplną obiektów spółdzielni mieszkaniowej finansowanym na zasadach project finance.

Praca o charakterze teoretyczno-empirycznym, składająca się z sześciu rozdziałów opracowana została na bazie analizy literaturowej i w oparciu o badania własne przeprowadzone na grupie małych i średnich przedsiębiorstw województwa małopolskiego. Celem pracy jest ocena wykorzystania potencjału innowacyjnego małych i średnich przedsiębiorstw, dla uzyskania której zaproponowano i wykorzystano model oceny potencjału innowacyjnego. Podstawowym celem prowadzonych badań było określenie potencjału innowacyjnego MSP oraz ocena jego wykorzystania. Potencjał innowacyjny przedsiębiorstw został zdefiniowany jako zdolność organizacji do umiejętnego wprowadzania innowacji. Zaproponowany model oceny stopnia wykorzystania potencjału innowacyjnego może być praktycznym narzędziem stosowanym we wszystkich rodzajach przedsiębiorstw.
W toku prowadzonych badań literaturowych i empirycznych:

• określono rolę MSP we współczesnym zrównoważonym rozwoju gospodarczym krajów wysokorozwiniętych i rozwijających się,
• określono znaczenie innowacji we współczesnej gospodarce,
• przybliżono specyfikę współczesnych procesów innowacyjnych,
• zidentyfikowano potencjał innowacyjny MSP,
• wyznaczono czynniki kształtujące ten potencjał innowacyjny,
• określono metodykę badania potencjału innowacyjnego przedsiębiorstw,
• opracowano procedurę badawczą przydatną w badaniach diagnostycznych dotyczących kształtowania ocen o poziomie wykorzystania potencjału innowacyjnego MSP
• dokonano oceny wykorzystania potencjału innowacyjnego małych i średnich przedsiębiorstw w Małopolsce,
• ustalono wpływ innowacyjności na podejmowane działania rynkowe,
• określono wpływ wewnętrznego potencjału innowacyjnego przedsiębiorstw na wykorzystanie potencjału otoczenia,
• określono wpływ MSP na atrakcyjność i konkurencyjność regionu

Zrealizowane cele pozwalają wskazać korzyści zarówno dla przedsiębiorstw, jak i regionalnych instytucji wspierania przedsiębiorczości. Przeprowadzone badania pozwalają na wykorzystanie wyników dla podejmowania decyzji w układach przestrzennych (regionalne i lokalne organizacje samorządowe) oraz stanowią podstawę podejmowania decyzji przez uczestników rynku.

Rozprawa stanowi studium na temat komunikacji marketingowej gminy, definiowanej jako zarządzanie dialogiem gminy z jej otoczeniem. Najważniejsza rola nadawcy przypada władzom samorządowym, które dążą do stworzenia sieci przepływów informacji pomiędzy podmiotami lokalnymi, dzięki której możliwa byłaby współpraca tych podmiotów w realizacji wspólnie wytyczonych celów gminy.
Głównym celem pracy była identyfikacja zakresu komunikacji marketingowej gmin oraz rozpoznanie przesłanek, sposobów i skutków powstawania (rozwoju) systemów komunikacji marketingowej gmin.
W rozdziale pierwszym przedstawiono koncepcję samorządu oraz podstawowe ujęcia teoretyczne dotyczące istoty samorządu i polityki lokalnej. Scharakteryzowano gminę jako podmiot gospodarujący. Dokonano analizy implementacji koncepcji marketingu w działalności gminy wraz z metodologią badania orientacji marketingowej jednostek terytorialnych.
Rozdział drugi zawiera próbę usystematyzowania wiedzy na temat komunikacji marketingowej gmin. Przedstawiono kategorię komunikacji. Dokonano przeglądu poglądów różnych autorów na temat istoty komunikacji marketingowej oraz etapów, które składają się na proces komunikacji marketingowej. Zaprezentowano istotę i podstawy komunikacji marketingowej gminy oraz scharakteryzowano procesy komunikacji marketingowej gmin.
W rozdziale trzecim omówiono założenia, metodologię i rezultaty przeprowadzonych badań bezpośrednich. Rozdział ten zawiera omówienie zastosowanego podejścia do badań, podstawowych źródeł informacji, sposobu selekcji gmin do poszczególnych etapów badania, wykorzystywanych metod i technik i refleksje metodyczne będące wynikiem zrealizowanych badań. W świetle badań empirycznych scharakteryzowano systemy komunikacji marketingowej gmin oraz przedstawiono trzy modelowe ujęcia poziomu zaangażowania władz lokalnych w komunikację marketingową gminy.
Rozdział czwarty posłużył do diagnozy stanu i skutków komunikacji marketingowej gmin w oparciu o przeprowadzone badania ze źródeł wtórnych i pierwotnych.

Przyczyną podjęcia badań naukowych, których efektem jest dysertacja nt. Ocena sprawności systemu zapewnienia jakości kształcenia w uczelni wyższej, była konieczność sformułowania założeń jednolitej metodyki oceny sprawności systemu zapewnienia jakości kształcenia w szkole wyższej oraz opracowania aplikacyjnych wskazań do monitorowania i oceny procesu kształcenia w tych organizacjach.
W warstwie teoriopoznawczej celem pracy jest zebranie rozproszonych w literaturze zagadnień dotyczących pomiaru i oceny sprawności dla budowy spójnego modelu oceny systemu zapewnienia jakości kształcenia w szkole wyższej. Opracowany modelu oceny sprawności systemu jakości kształcenia w szkole wyższej stanowi próbą adaptacji wiedzy z zakresu nauk organizacji i zarządzania oraz nauk pedagogicznych w obszarze usług edukacyjnych.
Wartość praktyczna pracy polega na realizacji celów w obszarze oceny, a w szczególności: monitorowania oraz zbadania sprawności procesu kształcenia, a także określenia zależności pomiędzy oceną monitorowania a sprawnością procesu kształcenia na wybranym kierunku kształcenia w badanych w szkołach wyższych.
Osiągnięciu celów dysertacji towarzyszy weryfikacja trzech tez szczegółowych:

• proces kształcenia w szkołach wyższych nie jest w pełni monitorowany, zatem
• proces kształcenia cechuje niski poziom sprawności,
• istnieje związek między monitorowaniem procesu kształcenia a jego sprawnością, co oznacza, że wysokiej ocenie monitorowania procesu kształcenia odpowiada wysoka sprawność tego procesu.

Wyniki przeprowadzonych badań pokazują, iż większość z badanych szkół nie posiada sformułowanych założeń jednolitej i kompleksowej metodyki monitorowania i oceny procesu kształcenia. Dowodem tego jest brak usystematyzowanej dokumentacji systemu zapewnienia jakości kształcenia na badanym kierunku oraz brak koordynacji działań w obszarze zapewnienia jakości kształcenia tj.: programy nauczania, jednostki organizacyjne, warunki realizacji procesu kształcenia, kadra nauczająca, studenci, absolwenci i pracodawcy. Brakuje powiązań w pomiędzy elementami modelu oceny tj. planowaniem, monitorowaniem, oceną i doskonaleniem procesu kształcenia. Utrudnia to kompleksowe podejście do zapewnienia jakości procesu kształcenia w badanych szkołach.

Punktem wyjścia do badań podjętych w pracy doktorskiej, były kontrowersje dotyczące ekonomicznej roli państwa zaangażowanego w próby regulowania procesów gospodarczych jak również (szczególnie w przypadku Polski) szeroko zakrojona debata dotycząca reformy sektora finansów publicznych. Autor, zarówno na gruncie teoretycznym jak i empirycznym, podjął próbę określenia wpływu wydatków rządowych na stopę wzrostu gospodarczego oraz na stopę inwestycji prywatnych. W tym celu w rozprawie postawiono dwie hipotezy podstawowe oraz dwie pomocnicze. Hipotezy podstawowe sprowadzają się do tego, iż:

1. Konsumpcyjne wydatki rządowe mają w długim okresie negatywny wpływ na wzrost gospodarczy prowadząc do efektu wypychania prywatnych wydatków inwestycyjnych.
2. Wydatki rządowe o charakterze inwestycyjnym prowadzą do wzrostu produktywności kapitału rzeczowego zarówno w sektorze prywatnym, jak i publicznym, czego skutkiem jest podniesienie średnio- lub długookresowych stóp wzrostu gospodarczego.

Oraz pomocnicze:

1. Tempo wzrostu gospodarczego, poza inwestycjami i wydatkami rządowymi, może być również istotnie zróżnicowane na skutek działania efektu konwergencji.
2. Na tempo wzrostu gospodarczego (szczególnie w pierwszej połowie lat 90-tych XX wieku) istotny wpływ miała również długość i głębokość procesu recesji transformacyjnej w gospodarkach postsocjalistycznych.

Weryfikacja postawionych hipotez prowadzona była zarówno na gruncie teoretycznym, wykorzystując modele krótkiego okresu (IS-LM, Mundella-Fleminga) oraz długookresowe modele wzrostu gospodarczego (Ramseya-Cassa-Koopmansa, model Barro, czy też rozwinięcia modelu Mankiwa-Romera-Weila). Natomiast empiryczna weryfikacja wniosków wynikających z analiz teoretycznych oraz postawionych hipotez dotyczyła 25 krajów Unii Europejskiej w latach 1990-2005. Analizy te były prowadzone z wykorzystaniem zarówno statystycznej analizy opisowej jak i analizy współzależności między zmiennymi w oparciu o znane z literatury metody modelowania danych przekrojowo-czasowych (np. modele z fixed effect uwzględniające przestrzenną heterogeniczność analizowanych zjawisk).

Problematyka pracy mieści się w nurcie trzech koncepcji zarządczych: zarządzania strategicznego, zarządzania wartością i zarządzania wiedzą. Celem głównym badań było określenie istoty niematerialnych zasobów oraz możliwości i ograniczeń zarządzania nimi w procesie kształtowania wartości rynkowej przedsiębiorstwa. Rozważaniom poddano problem, czy i w jaki sposób strategia zarządzania zasobami niematerialnymi przyczyniła się do względnie systematycznie i trwale realizowanego wzrostu wartości rynkowej wybranych organizacji. Próbę odpowiedzi na pytanie o liczbę przedsiębiorstw spełniających przedstawione kryteria podjęto w badaniu spółek notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych. Analizą statystyczną objęto dane dotyczące kursów akcji 96 podmiotów z lat 1999-2003. Ocenie podlegały: kapitalizacja rynkowa przedsiębiorstw i jej zmiany, kierunek trendu linowego kursu akcji oraz współczynnik determinacji R2. Jak się okazało, pozytywne wyniki uzyskano tylko dla 8 przedsiębiorstw. Obszerne studium przypadku przeprowadzone dla spółki w największym stopniu spełniającej przyjęte kryteria wyboru – Banku Pekao S.A. – pokazało, że źródłem sukcesu przedsiębiorstwa było m.in. konsekwentne dążenie zarządu do synergii zasobów niematerialnych i materialnych w prowadzonej strategii rozwoju.

Celem pracy było rozpoznanie czynników wpływających na rozwój oferty prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych. W pracy przyjęto bowiem produktowe a nie instytucjonalne rozumienie prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych. Problem badawczy sformułowano w postaci pytania: Czy prywatne ubezpieczenia zdrowotne w Polsce będą się rozwijały i dlaczego? Proces badawczy realizowany był przy następujących założeniach: koncepcji ryzyka jako konstruktu, pojęciu ubezpieczenia jako produktu i koncepcji trójwarstwowej konstrukcji tego produktu oraz pojęciu „wskaźnika” abstrahującego od ilościowej oceny zjawiska.
W rozdziale pierwszym podjęto problematykę zdrowia jako wartości, co było niezbędne ze względu na przyjętą koncepcję ryzyka. Ponadto zdefiniowano ryzyko zdrowotne i zaprezentowano jego przykłady. Fakt, że dla panowania nad ryzykiem znaczenie ma produkt ubezpieczeniowy przesądził o szerszym potraktowaniu tej problematyki. W rozdziale drugim zrekonstruowano sposoby definiowania „rozwoju”. Zasadniczą część rozdziału stanowi identyfikacja wskaźników stanowiących instrumentarium orzekania o rozwoju. W rozdziale trzecim zbadano stan rozwoju najbardziej zaawansowanego typu prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce, tj. kompleksowych ubezpieczeń kosztów leczenia. Analizy dokonano przez pryzmat: zakresu i okresu ubezpieczenia, katalogu świadczeń podstawowych i rozszerzonych, typu konstrukcji produktu, stopnia indywidualizacji produktu, transparentności wzorca umownego i składki ubezpieczeniowej. Rozdział czwarty poświęcony został szansom i zagrożeniom dla rozwoju kompleksowych ubezpieczeń kosztów leczenia w Polsce. Analizę przeprowadzono w podziale na uwarunkowania polityczno-prawne, ekonomiczne, społeczne i organizacyjne. Najważniejsze wnioski z pracy zawiera zakończenie. Podjęto w nim tak także próbę wskazania potencjalnych kierunków rozwoju tychże ubezpieczeń.

Praca doktorska porusza ważny problem skuteczności reform administracyjnych związanych z nowym zarządzaniem publicznym. Celem tych przekształceń jest wzrost sprawności, efektywności i gospodarności funkcjonowania administracji publicznej poprzez wdrażanie mechanizmów rynkowych oraz wykorzystanie technik i narzędzi zarządzania z sektora biznesu. Podjęta problematyka łączy zagadnienia ekonomii sektora publicznego (nowej ekonomii instytucjonalnej) oraz teorii organizacji i zarządzania.
Podstawowym problemem badawczym jest pytanie o zakres modernizacji administracji samorządowej w Niemczech, rodzaj zastosowanych instrumentów oraz ich rezultaty. Autorka formułuje w pracy 3 scenariusze (kierunki) przekształceń polskiej administracji publicznej, a na podstawie przeprowadzonych badań empirycznych (w 31 miastach niemieckich) rekomenduje zestaw technik, narzędzi i metod zarządzania dla usprawnienia pracy polskich urzędów komunalnych i poprawy efektywności i jakości świadczonych przez nie usług.

Określenie przyszłych stanów różnych zjawisk ekonomicznych jest ważnym narzędziem procesu podejmowania decyzji. Etap prognozowania poprzedzony jest konstrukcją modelu, który ma na celu znalezienie ukrytych zależności między elementami systemu. Najczęściej stosowanymi podejściami do budowy modeli prognostycznych są analiza dyskryminacyjna (klasyfikacja) oraz analiza regresji.
Klasyczne metody stosowane w ich ramach wymagają spełnienia wielu założeń, co znacznie ogranicza możliwość ich stosowania. Stąd też wynika potrzeba poszukiwania metod nieparametrycznych, w których najistotniejszą kwestią jest odstępstwo od stawianych założeń (np. o normalności rozkładu). Jedną z częściej stosowanych metod nieparametrycznych jest metoda drzew klasyfikacyjnych (regresyjnych). Charakteryzuje się ona jednak pewną niestabilnością, którą należy rozumieć jako silną zależność postaci modelu od zawartości zbioru danych, co może powodować, że dokładność predykcji nie będzie zbyt duża. Wadę tę można jednak wyeliminować poprzez agregację modeli. Okazuję się, że budowa wielu drzew klasyfikacyjnych (regresyjnych) i połączenie ich w model zagregowany za pomocą odpowiednich operatorów, pozwala na znaczną poprawę dokładności predykcji.
Rozprawa stanowi syntetyczny przegląd zaproponowanych w literaturze światowej metod agregacji modeli klasyfikacyjnych i regresyjnych. Z uwagi na ich dużą różnorodność, przedstawiono dotychczas stosowane sposoby ich klasyfikacji, podjęto także próbę własnego ich podziału. Celem pracy było także zaproponowanie polskiej terminologii dla angielskojęzycznych pojęć z tej dziedziny. Ostatni rozdział ma charakter aplikacyjny; przedstawione w nim zostały wyniki zastosowania modeli zagregowanych do rozwiązywania konkretnych problemów o charakterze ekonomicznym, np. do wyceny nieruchomości czy też do klasyfikacji kredytobiorców. Badania potwierdziły hipotezę mówiącą o możliwości poprawy dokładności poprzez zastosowanie podejścia wielomodelowego. Analizie poddano także wybrane własności stosowanych metod agregacji.

Wieloaspektowa koncepcja organizacji wirtualnej zwana inaczej wirtualnym organizowaniem staje się coraz częściej przedmiotem zainteresowania nauk o zarządzaniu. Wprowadzona przez Mowshowitza w 1986 została spopularyzowana przez Davidowa i Malone w 1992 roku. Od tego czasu powstało wiele niepotwierdzonych empirycznie opracowań dotyczących organizacji wirtualnej, głównie w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Żadne z dotychczasowych rozważań nie podjęło próby teoretycznej i empirycznej analizy przydatności dla przedsiębiorstw tej nowoczesnej formy organizowania w oparciu o racjonalność metodologiczną. Co więcej nie istnieją metodycznie poprawne narzędzia pomiaru stopnia wirtualizacji pozwalające na naukowe wnioskowanie dotyczące organizacji wirtualnej. Szczególnie pomijanym aspektem jest zdefiniowanie wpływu wirtualnego organizowania na innowacyjność przedsiębiorstwa, która jest szeroko uznanym nośnikiem przewagi konkurencyjnej.
Praca wypełnia wymienione luki poprzez pogłębienie, rozwinięcie i operacjonalizację koncepcji organizacji wirtualnej z perspektywy między-organizacyjnej poprzez zaproponowanie metody jej pomiaru oraz zbadanie jej wpływu na innowacyjność przedsiębiorstwa. W pracy dokonano analizy i syntezy szeregu dotychczasowych badań naukowych zarówno polskich jak i zagranicznych dotyczących organizacji wirtualnej. Zaprezentowane zostały również autorskie badania nad wpływem wirtualnego organizowania na innowacyjność przedsiębiorstwa w oparciu o własne narzędzia pomiaru wirtualizacji i innowacyjności przedsiębiorstwa. Dane empiryczne pochodzące ze 108 przedsiębiorstw zostały zweryfikowane za pomocą kompleksowej analizy statystycznej (między innymi analizy czynnikowej, analizy dyskryminacyjnej, analizy regresji wielokrotnej, analizy wariancji, korelacji cząstkowej, analizy rzetelności).
Praca jest pionierska pod względem podjętej problematyki jak i koncentracji na dwóch zagadnieniach o uznanym znaczeniu dla poprawy konkurencyjności przedsiębiorstw, a mianowicie wirtualnej organizacji i innowacyjności. Dotyczy ona rozstrzygnięć niepodjętych przez teorię organizacji i zarządzania, a mianowicie przełożenia nowoczesnej formy organizowania współpracy interorganizacyjnej – wirtualnej organizacji – na efekty przedsiębiorstwa w postaci innowacyjności. W tym kontekście podjęty w rozprawie problem o charakterze teoretyczno-poznawczym należy uznać za potrzebny i aktualny; w rzeczy samej o charakterze debaty ogólnoświatowej, która stanowi pewien wkład w teorię o nowoczesnych organizacjach i formach współpracy.

Ideą przewodnią i celem dysertacji jest weryfikacja przydatności strategicznej karty wyników, jako narzędzia wdrażania strategii w polskich warunkach oraz skutków wykorzystania w praktyce gospodarczej. Realizacji tego celu przyświecają przeprowadzone badania empiryczne.
Cel nie mógłby zostać zrealizowany w pełni, bez przybliżenia problematyki implementacji strategii, identyfikacji głównych przeszkód stojących na drodze skutecznej egzekucji zapisów strategicznych. Ponadto, w pracy zaprezentowana została koncepcja strategicznej karty wyników, jej rozwój historyczny, formy spotykane w praktyce gospodarczej oraz przytoczone wyniki szeregu badań empirycznych poświęconych temu zagadnieniu z kilkunastu krajów świata.
Realizacja celów badań empirycznych pozwoliła na sformułowanie następujących wniosków:

• firmy, wdrażając strategiczną kartę wyników, w większości przypadków, nie czyniły tego w sposób w odpowiedni sposób;
• najczęściej nie wdrażano strategicznej karty wyników w optymalnej formie dla celu jakim jest implementacja strategii;
• rodzaj i charakter firmy nie wpływał na skuteczność strategicznej karty wyników jako narzędzia implementacji strategii.

Warto zaznaczyć, pomimo iż faktyczne rezultaty przydatności tego rozwiązania dla celów implementacyjnych strategii okazały się niższe od oczekiwań menedżerów, rozwiązanie przynosi inne korzyści w obszarze zarządzania strategicznego (m.in. poprawa komunikacji zamierzeń strategicznych, precyzyjniejsze określanie celów strategicznych oraz scenariuszy działań).
Wnioski badawcze prowadzą do konkluzji, że strategiczna karta wyników to przede wszystkim rozwiązanie administracyjne, pomagające zoperacjonalizować cele strategiczne, ułatwiające koordynację i kontrolę ich realizacji. Jednak, nie eliminuje oporów wobec zmian oraz nie wpływa w istotnym stopniu na dostosowanie kultury organizacyjnej do założonej strategii.

Badania porównawcze, podejmujące analizę przedsiębiorczości w różnych krajach, są interesującym przyczynkiem poznania rozwoju tej problematyki, w tym objaśnienia szeregu faktów dotyczących jej istoty. Takim problemem badawczym, jest zagadnienie dotyczące powstania przedsiębiorstwa. Jest to jedna z najważniejszych decyzji o charakterze przedsiębiorczym, którą można sprowadzić, między innymi, do takich pytań: dlaczego tak wiele osób decyduje się na prowadzenie własnej działalności gospodarczej, co jest źródłem motywacji dla przedsiębiorców, decydujących się na taki krok?
Głównym problemem badawczym, podjętym w rozprawie, jest analiza motywów tworzenia mikroprzedsiębiorstw w Polsce i w Szwecji. Problematyka badawcza wyznaczyła główny cel rozprawy, którym jest określenie motywów oraz ich wpływu na proces tworzenia mikroprzedsiębiorstw w Polsce i w Szwecji. Tak określony cel główny składa się z celów poznawczych, metodologicznych oraz utylitarnych, będących wyznacznikiem rozwiązania podjętego zagadnienia.
Badanie służące weryfikacji hipotez przeprowadzono przy użyciu kwestionariusza. Na potrzeby badań empirycznych posłużono się reprezentatywną losową próbą badawczą, która obejmowała 1041 mikroprzedsiębiorstw zlokalizowanych w Szwecji oraz 1066 mikroprzedsiębiorstw zlokalizowanych w Polsce.
Dane uzyskane w trakcie badań empirycznych miały głównie charakter jakościowy, jednak zastosowanie wskaźników syntetycznych dla poszczególnych zmiennych pozwoliło nadać im formę ilościową przez wykorzystanie cech quasi-ciągłych. Zgromadzony materiał badawczy poddano weryfikacji statystycznej przy użyciu specjalistycznego oprogramowania komputerowego.
W wyniku przeprowadzonych badań empirycznych, osiągnięto postawiony przed rozprawą cel główny, określono motywy oraz ich wpływ na proces tworzenia mikroprzedsiębiorstw w Polsce i w Szwecji.

Kształtowanie zasad współpracy producentów z sektora FMCG z sieciami handlowymi to istotny i trudny problem, przed którym stają obecnie nie tylko polskie przedsiębiorstwa. Wynika to z faktu, iż znaczenie tej grupy detalistów w strategiach dystrybucyjnych producentów wzrasta prawie tak szybko, jak liczba tworzonych przez nich wciąż nowych oddziałów. Stąd rodzi się potrzeba zmian relacji łączących te dwa typy podmiotów. W pracy doktorskiej zbadano obecne warunki współpracy producentów i sieci handlowych w Polsce oraz poddano analizie możliwości wdrożenia koncepcji CPFR (Collaborative Planning, Forecasting and Replenishment) zakładającej współdziałanie w obszarze planowania, prognozowania i uzupełniania zapasów. Następnie przeprowadzono badania symulacyjne dla obu modeli współpracy i porównano osiągane wyniki. Pozwoliły one autorce w ramach wniosków końcowych ustalić dla jakiego typu produktów i w jakich sytuacjach, koncepcja CPFR powinna być stosowana w ramach współpracy badanych przedsiębiorstw. Autorka określiła przy tym korzyści wynikające z wdrożenia proponowanego rozwiązania, które zostały poparte wnioskami z literatury, jak również utrudnienia, jakie mogą wystąpić w związku ze specyfiką polskiego rynku.

W ostatnich latach wraz z dynamicznym rozwojem informatyki i dostarczanych przez nią coraz to większych mocy obliczeniowych obserwuje się ogromny wzrost zainteresowania metodami sztucznej inteligencji w takich dziedzinach, jak: finanse, medycyna, zastosowania inżynierskie, geologia czy fizyka. W obszarze ekonomii metody te znajdują zastosowanie w prognozowaniu bankructw, notowań giełdowych, kursów walut, wskaźników finansowo-ekonomicznych, klasyfikacji przedsiębiorstw, wycenie kontraktów terminowych, spółek, nieruchomości, w ocenie wiarygodności kredytowej oraz identyfikacji klientów według przedstawianej oferty. Obecnie wiele znaczących placówek naukowych i badawczych na całym świecie zajmuje się zastosowaniami sztucznej inteligencji. Stopień zaawansowania prac pozwolił na wydzielenie kilku kierunków badań. Najważniejszymi z nich są sieci neuronowe (ang. neural networks), logika rozmyta (ang. fuzzy logic), algorytmy genetyczne (ang. evolutionary algorithms) i teoria zbiorów przybliżonych (ang. rough sets). Metody te (w szczególności sieci neuronowe i algorytmy genetyczne) pozwalają na zautomatyzowanie niektórych, bardziej uciążliwych etapów procesu modelowania, co w dużej mierze ułatwia budowę modelu danego zjawiska ekonomicznego.
Rozwój cywilizacji, postępu technicznego i gospodarki światowej prowadzi do powstawania coraz bardziej skomplikowanej rzeczywistości ekonomicznej w otoczeniu człowieka. Zasadniczym celem pracy badacza-ekonomisty jest więc poznanie i w możliwie prosty i najdokładniejszy sposób opisanie i wyjaśnienie zjawisk ekonomicznych. Są one jednak zazwyczaj zjawiskami nieliniowymi, cechującymi się dużą liczbą zmiennych, względnie małą liczbą danych pomiarowych oraz silną, często nieliniową korelacją zmiennych. W zjawiskach tych działają różnorodne prawa ekonomiczne, zależne od warunków ekonomicznych i polityki gospodarczej państwa. Bardzo ważnym problemem jest również upływający czas. Model opisujący zjawisko ekonomiczne dla danej rzeczywistości może zupełnie nie odpowiadać stanowi przyszłemu, bowiem czynniki mające zasadniczy wpływ na to zjawisko w badanym okresie w innym czasie mogą nie mieć tak istotnego wpływu lub nawet w ogóle nie występować. Wśród innych przyczyn powodujących ogromne trudności w opisaniu otaczającej nas rzeczywistości ekonomicznej można wymienić takie jak:

• wpływ ludzi (rządów, ministrów, ekspertów itp.) na aktualne zależności ekonomiczne istniejące w kraju,
• istnienie wzajemnych, często bardzo skomplikowanych i trudnych do zdefiniowania powiązań między czynnikami opisującymi badane zjawisko,
• występowanie obok informacji precyzyjnej, również informacji jakościowej i rozmytej,
• możliwość występowania błędów lub luk w zebranym materiale statystycznym,
• brak możliwości zmierzenia pewnych wielkości lub brak informacji na temat kształtowania się tych wielkości w pewnych okresach wcześniejszych,
• wystąpienie procesów, które nie zostały dotychczas zidentyfikowane.

Dodatkowym problemem, z którym musi zmierzyć się badacz chcący opisać dane zjawisko ekonomiczne (zbudować model), to problem doboru czynników najbardziej istotnych dla kształtowania się tego zjawiska. Dokonując przeglądu literatury można zauważyć, że najczęściej stosowanymi metodami do opisu zjawisk wielkowymiarowych są metody statystycznej analizy wielowymiarowej (SAW), która jest działem statystyki teoretycznej i stosowanej. W zależności od tego, jakie podejście zostało przyjęte w badaniu statystycznym stosowane są metody oparte na podejściu stochastycznym lub metody oparte na podejściu opisowym. Należy przy tym zauważyć, że większość z tych metod opiera się na badaniu modeli jednoargumentowych. W przypadku jednak zjawisk wielkowymiarowych ich użyteczność jest ograniczona. Ograniczenie to związane jest z ogromną redukcją informacji towarzyszącej przejściu z przestrzeni wielkowymiarowej do przestrzeni dwuwymiarowej.
Przesłanką powstania niniejszej rozprawy była więc potrzeba wypełnienia luki metodycznej w naukowym warsztacie badawczym dotyczącym modelowania systemów rzeczywistych. Stosowane metody nie są w stanie w pełni odzwierciedlić otaczającej nas złożonej rzeczywistość ekonomicznej. Nie istnieje bowiem uniwersalna metoda, która pozwalałaby tworzyć modele różnorodnych zjawisk ekonomicznych z taką samą, zadawalającą dokładnością (szczególnie dotyczy to identyfikacji nieliniowej).
W związku z tym stale poszukuje się nowych metod, które z większą precyzją wyjaśniałyby zjawiska makroekonomiczne. Odpowiedzią na to zapotrzebowanie, może być próba zastosowania niestandardowych metod modelowania procesów makroekonomicznych – metod sztucznej inteligencji takich jak: sieci neuronowe, algorytmy genetyczne, teoria zbiorów przybliżonych.
Dokonując przeglądu literatury przedmiotu można się przekonać, że pojęcia „standardowe (klasyczne) metody” i „niestandardowe (nieklasyczne) metody”, są różnie interpretowane. W niniejszej rozprawie słowo „standardowe” oznacza metody wcześniej opracowane, częściej wykorzystywane niż inne, stosowane przy często powtarzających się założeniach. Natomiast przez pojęcie „metody niestandardowe” odnosi się do metod nowych, rzadziej używanych do opisu zjawisk ekonomicznych – metod sztucznej inteligencji. By móc rzetelnie przedstawić możliwości stosowania tych metod do opisu problemów makroekonomicznych autorka niniejszej pracy zdecydowała się zastosować je do budowy modelu produkcji sprzedanej przemysłu, która jest jednym z głównych problemów polskiej gospodarki.
Na przełomie lat dziewięćdziesiątych zrealizowano w Polsce program gwałtownego przejścia od gospodarki centralnie planowanej do gospodarki sterowanej przez rynek. Było to również przejście od rynku sprzedawcy z długotrwałymi niedoborami podaży do rynku nabywcy z barierami popytu. W trakcie programu przejścia prawie całkowicie zniesiono administracyjne regulowanie cen. Pieniądz stał się całkowicie swobodnie wymienialny zgodnie z kształtującym się na rynku kursem. Udało się zatem stworzyć rynek, na jakim przedsiębiorstwo i gospodarstwo domowe może bez ograniczeń kupować wszystkie rodzaje towarów i usług – zarówno te wytwarzane w kraju, jak i te, które pochodzą z importu. Jednak ubocznym skutkiem tych wszystkich posunięć stał się znaczny spadek produkcji przemysłowej i dochodu narodowego. Spadek produkcji w przedsiębiorstwach zaś doprowadził do redukcji płac i zwiększenia bezrobocia, co z kolei wywołało zmniejszenie popytu zarówno na artykuły konsumpcyjne pochodzenia przemysłowego, jak i na żywność. To zaś spowodowało spadek dochodów ludności żyjącej z rolnictwa (stanowiącej prawie jedną trzecią liczby ludności kraju) i w ten sposób stało się dodatkową przyczyną spadku popytu na produkty i usługi pochodzenia pozarolniczego. Obniżka zaś tego popytu pogłębiła spadek produkcji w przedsiębiorstwach. Spadek produkcji w przedsiębiorstwach pogorszył zaś ich sytuację finansową i zmniejszył popyt inwestycyjny przedsiębiorstw. W połowie lat 90-tych sytuacja gospodarcza Polski zaczęła się poprawiać i poziom produkcji sprzedanej przemysłu zaczął rosnąć.
Jak z powyższego widać, produkcja, stanowiąca jeden z podstawowych elementów polskiej gospodarki, odznacza się dużą wrażliwością na zmiany w otoczeniu makroekonomicznym i wiele czynników ma wpływ na jej wielkość. W związku z tym zdecydowano się zastosować proponowane niestandardowe metody modelowania zjawisk ekonomicznych do budowy modelu produkcji sprzedanej przemysłu.
Celem pracy jest więc analiza stosowalności niestandardowych metod modelowania (sieci neuronowych, algorytmów genetycznych, teorii zbiorów przybliżonych) do modelowania produkcji sprzedanej przemysłu. Procedura badawcza została oparta na analizie systemowej – metodzie badawczej służącej do poszukiwania wskazówek do podjęcia ważnych decyzji gospodarczych. Przyjętym obszarem badawczym są uwarunkowania produkcji sprzedanej przemysłu (zwanej w dalszej części pracy produkcją), w Polsce, w okresie od grudnia 1990 do stycznia 2006 roku.
W pracy weryfikuje się pogląd, że zastosowanie metod sztucznej inteligencji do modelowania produkcji sprzedanej przemysłu może stanowić znaczące uzupełnienie przeprowadzonych badań poznawczych przy użyciu metod klasycznych (standardowych).
Rozprawa ma charakter metodyczny i poznawczy. Aspekt metodyczny polega na weryfikacji przyjętych a priori metod badawczych. Za miary jakości weryfikowanych metod przyjmuje się ich użyteczność, wiarygodność i skuteczność w odniesieniu do analizy zjawisk ekonomicznych.
Zgodnie z powyższym w rozdziale pierwszym opisano stany i uwarunkowania systemowe produkcji sprzedanej przemysłu w Polsce, w latach 1990–2006. Scharakteryzowano dynamikę poziomu produkcji na przestrzeni lat, opisano przyczyny jej gwałtownego spadku oraz przedstawiono stan obecny. Zaprezentowano również zebrany materiał statystyczny i skonstruowano model ekonometryczny produkcji sprzedanej przemysłu.
W rozdziale drugim pracy dokonano przeglądu metod sztucznej inteligencji oraz opisano sposób modelowania zjawisk gospodarczych przy użyciu sztucznych sieci neuronowych radialnych, algorytmów genetycznych i zbiorów przybliżonych.
Rozdział trzeci został w całości poświęcony badaniom identyfikacyjnym czynników determinujących produkcję sprzedaną przemysłu z zastosowaniem wyżej wymienionych metod sztucznej inteligencji. Dokonana została również analiza porównawcza metod niestandardowych (metod sztucznej inteligencji) z metodami standardowymi (metodami ekonometrycznymi).
W zakończeniu pracy zawarto podsumowanie i wnioski wynikające z badań dotyczących możliwości zastosowania metod sztucznej inteligencji do identyfikacji czynników wpływających na dane zjawisko ekonomiczne.
Otrzymane na podstawie przeprowadzonych badań, wyniki pozwoliły na potwierdzenie założonej hipotezy badawczej mówiącej o tym, że zastosowanie metod sztucznej inteligencji do modelowania produkcji sprzedanej przemysłu stanowi znaczące uzupełnienie przeprowadzonych badań poznawczych przy użyciu metod klasycznych (standardowych). Dzięki bowiem zastosowanym metodom sztucznej inteligencji, zidentyfikowano dodatkowe czynniki mające istotny wpływ na produkcję, a które zostały pominięte w trakcie modelowania ekonometrycznego.
Wkład własny autorki niniejszej rozprawy stanowi:

1. zbudowanie trzech modeli produkcji sprzedanej przemysłu w oparciu o sztuczne sieci neuronowe RBF,
2. zbudowanie modelu produkcji sprzedanej przemysłu w oparciu o zastosowanie algorytmu genetycznego wraz z siecią RBF
3. zbudowanie modelu produkcji sprzedanej przemysłu przy użyciu zbiorów przybliżonych,
4. zbudowanie modelu produkcji sprzedanej przemysłu w oparciu o klasyczne metody modelowania,
5. dokonanie analizy porównawczej zastosowanych metod modelowania.

Otrzymane wyniki dostarczyły dostatecznie wielu dowodów, aby stwierdzić, że opisane w rozprawie metody sztucznej inteligencji mogą być z powodzeniem stosowane w praktyce jako skuteczne narzędzie analiz ekonomicznych.

Rozprawa ma charakter poznawczy. Jej celem nadrzędnym jest identyfikacja najczęstszych uwarunkowań sprzyjających łamaniu zasad rachunkowości, a także próba oceny, czy przestrzeganie rozwiązań praktycznych wypracowanych w rachunkowości zapewnia wystarczającą rzetelność sprawozdania finansowego.
Ankiety skierowano do trzech grup respondentów:

1. przedsiębiorstw województwa kujawsko-pomorskiego,
2. biegłych rewidentów,
3. banków.

Rozprawa doktorska składa się ze wstępu, sześciu rozdziałów i zakończenia.
W rozdziale 1. omówiono miejsce etyki rachunkowości w etyce biznesu, jej znaczenie, rolę i zagrożenia jakie rodzi jej nieprzestrzeganie. Rozdział 2. poświęcony jest pojęciu rachunkowości, jej funkcji i cech jakościowych, obowiązującym zasadom oraz roli polityki rachunkowości. W rozdziale 3. wyjaśniono pojęcie błędu i oszustwa w rachunkowości. Rozdział 4. zawiera opracowanie wyników ankiet skierowanych do przedsiębiorstw województwa kujawsko-pomorskiego. W rozdziale 5. zreferowano dane wynikające z badania ankietowego skierowanego do biegłych rewidentów. W rozdziale 6. omówiono odpowiedzi banków na ankietę. Rozprawę kończy podsumowanie oraz wnioski wynikające z przeprowadzonych badań.
Niniejsza praca udowadnia potrzebę, a nawet konieczność opracowania zasad etyki, a jednocześnie ukazuje, jakie słabości zawiera system rachunkowości w Polsce. Wskazuje, jakie czynniki mają wpływ na powstawanie błędów i oszustw w rachunkowości, ich przykłady i poziom akceptacji społecznej. Praca ta podkreśla potrzebę niezależnej kontroli jakości sprawozdań finansowych oraz słabość naszego systemu prawnego. Wyniki badań mogą stanowić dla osób zajmujących się tworzeniem kodeksu etyki źródło informacji o zagrożeniach i czynnikach, tym bardziej cennych, że ukazują one pogląd na temat etyki w rachunkowości trzech grup osób zajmujących się rachunkowością: tworzących informację z systemu rachunkowości w postaci sprawozdania finansowego, badających jakość tych sprawozdań oraz przedstawicieli użytkowników sprawozdań finansowych, którzy na podstawie uzyskanej informacji podejmują decyzje.

Złożoność, dynamika zmian, różnorodność i współzależności tworzą nowe warunki funkcjonowania biznesu. W takich warunkach koncepcje zarządzania opierające się na fragmentarycznych metodach, niesystemowym podejściu, atomizacji i analizie nie zawsze się sprawdzają, gdyż prowadzą do wycinkowej wiedzy i często pomijają bardziej złożone i niejednoznaczne relacje i powiązania o charakterze ekonomiczno-społeczno-ekologicznym. Przedsiębiorstwo stanowi system, którego elementami są ludzie z nim związani (np. pracownicy, właściciele, społeczności lokalne), struktury, procesy i relacje, ale także elementy większego systemu społeczno-gospodarczego, w którym firma funkcjonuje – a więc konkurenci, klienci, instytucje państwowe i międzynarodowe, prawo, gospodarka, demografia czy ekologia. Koncepcją systemową, która może być pomocna przedsiębiorcom w zarządzaniu firmą w warunkach złożoności, jest koncepcja zrównoważonego zarządzania strategicznego.
Celem rozprawy doktorskiej było stworzenie modelu zrównoważonego zarządzania strategicznego. W pracy zaproponowano wykorzystanie koncepcji zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw w zarządzaniu strategicznym, tzn. określono czym się będzie charakteryzować organizacja procesu zarządzania strategicznego (uczestnicy procesu, metoda, zakres) oraz sama strategia (misja, cele, przewaga konkurencyjna) w przedsiębiorstwie, które wdraża tę koncepcję. Zaproponowano model 3-stopniowy, wskazujący progresję praktyk i umożliwiający diagnozę stopnia zaawansowania przedsiębiorstwa we wdrażaniu zasad zrównoważonego rozwoju przedsiębiorstw w poszczególnych obszarach zarządzania strategicznego.
W części empirycznej dokonano oceny realizacji zrównoważonego zarządzania strategicznego w 8 wybranych przedsiębiorstwach, przy wykorzystaniu zaproponowanego modelu. Do oceny wykorzystano metodę pogłębionego studium przypadku. W wyniku przeprowadzonych badań sformułowano wnioski dla przedsiębiorstw oraz wnioski do modelu.

Praca przedstawia próbę modelowania zachowań młodych konsumentów na rynku usług. W pracy zidentyfikowane zostały zachowania nabywcze młodych konsumentów na rynku usług oraz czynników determinując te zachowania. Zachowania młodych konsumentów rozpoznane zostały na rynku usług gastronomicznych, fryzjerskich, turystycznych, podnoszących kwalifikacje zawodowe, telekomunikacyjnych oraz w zakresie rekreacji, sportu i kultury. W warstwie teoretyczno-metodycznej pracy wykorzystane zostały wtórne informacje, w tym literatura przedmiotu (krajowa i zagraniczna), statystyki GUS oraz prasa ogólnogospodarcza i specjalistyczna. Informacje wtórne wykorzystane w pracy pochodziły z lat 1993-2003. Badania pierwotne przeprowadzono w 2004 i 2005 roku. Podmiotem badania byli młodzi konsumenci w wieku 15-24 lat pozostający na utrzymaniu rodziców. Badania ilościowe przeprowadzono techniką wywiadu bezpośredniego na próbie 600 młodych konsumentów w 6 miastach Polski. Praca składa się ze wstępu, czterech rozdziałów, podsumowania, spisu tablic, spisu rysunków i bibliografii.
W pracy zbudowano stochastyczne modele zachowań młodych konsumentów na rynku usług. W szczególności oszacowane zostały modele wydatków młodych konsumentów na usługi w postaci funkcji Törnquista, prostych jednorównaniowych funkcji liniowych oraz jednorównaniowych funkcji liniowych zawierających zmienne: płeć i wiek. Zastosowane do budowy zmienne egzogeniczne pozwoliły na przygotowanie wielu modeli i wskazanie jak dochód, płeć i wiek wpływają na popyt na usługi. Estymacja parametrów funkcji pozwoliła określić poziom minimalnych dochodów przy jakim ujawnia się popyt na usługi oraz stan nasycenia usługami. Możliwe jest zainteresowanie modelami zachowań młodych konsumentów przedsiębiorstw usługowych, szczególnie tych, które swoją ofertę kierują do młodych ludzi.

Kapitał intelektualny w bardzo istotny sposób wpływa na wartość spółek i coraz częściej jest postrzegany jako niezmiernie ważny czynnik wzrostu zarówno w skali makro jak i mikroekonomicznej. Dlatego na równi z identyfikacją jego składników ważna jest wycena kapitału intelektualnego przedsiębiorstwa i jego prezentacja w raportach finansowych.
Głównym celem pracy było zidentyfikowanie – z punktu widzenia rachunkowości - kapitału intelektualnego oraz jego wpływu na wartość przedsiębiorstwa. Natomiast celem praktycznym była próba zmierzenia kapitału intelektualnego. W pracy sprawdzono trzy podstawowe hipotezy badawcze:

1. Kategoria kapitału intelektualnego mieści się w zakresie pojęciowym kapitału i zależy od tempa wypracowania zysku oraz przepływów pieniężnych przez przedsiębiorstwo.
2. Kapitał intelektualny jest istotnym elementem tworzącym wartość przedsiębiorstwa.
3. Kapitał intelektualny przedsiębiorstwa jest w warunkach wolnej gospodarki rynkowej wartością mierzalną.

W pracy zaproponowano nowatorską metodę pomiaru kapitału intelektualnego - zbudowano indeks pomiaru kapitału intelektualnego opartego na analitycznej funkcji produkcji. Jest to podejście odmienne od dotychczas prezentowanych, w literaturze przedmiotu, koncepcji pomiaru kapitału intelektualnego przedsiębiorstwa.

W procesie podejmowania decyzji gospodarczych niezbędne są dane dotyczące pewnych charakterystyk populacji, takich jak średnie przychody, wartość globalna wpływów z podatków czy odsetek bezrobotnych. Dlatego też spotykamy się z rosnącym zapotrzebowaniem na informacje dotyczące podmiotów gospodarczych, jednostek samorządu terytorialnego czy też gospodarstw rolnych. Te właśnie informacje są bardzo przydatne a często niezbędne do racjonalnego podejmowania decyzji dotyczących przykładowo alokacji funduszy, inwestycji, decyzji związanych z zagadnieniami natury społecznej, z planowaniem rozwoju, ochroną środowiska. Wysokie koszty oraz długi czas zbierania informacji zniechęcają do przeprowadzenia pełnych badań zbiorowości. W związku z tym korzysta się z badań próbkowych. Coraz częściej oprócz wysokiej dokładności szacunków charakterystyk całej populacji wymaga się także dokładnych informacji odnośnie podpopulacji. Niejednokrotnie wymagania te określane są dopiero po przeprowadzeniu badania, przy czym próba może nie zawierać lub też zawierać małą ilość elementów populacji należących do podpopulacji będących przedmiotem zainteresowania. Taka sytuacja wymaga więc wprowadzenia i wykorzystania odpowiednich metod umożliwiających uzyskanie zadawalającej dokładności szacunków przy krótkim czasie przeprowadzenia badania i jego niskim koszcie.
Przedmiotem zawartych w pracy rozważań jest ocena parametrów podpopulacji (nazywanych też dziedzinami badań, domenami lub małymi obszarami) z wykorzystaniem podejścia modelowego. Podejście to może być stosowane zarówno w przypadku danych dostępnych z prób losowych jak i nielosowych, a ponadto umożliwia uzyskanie nieobciążonych ocen obarczonych minimalnym błędem szacunku także w sytuacji, gdy w próbie brak jest elementów populacji należących do podpopulacji będącej przedmiotem zainteresowania. Oznacza to, że może być wykorzystane także po wylosowaniu próby, co pozwala na realizację potrzeb informacyjnych zleceniodawcy określonych nawet po przeprowadzeniu badania.

Rozprawa doktorska pt.: Istota koncepcji „nowej gospodarki” i jej implikacje dla rozwoju gospodarczego została poświęcona problematyce nowoczesnych czynników rozwojowych ze szczególnym uwzględnieniem czynnika wiedza oraz napędzanych zasobem wiedzy i zwrotnie z nim sprzężonych technologii informatycznych i telekomunikacyjnych (ICT). Nadrzędnym celem pracy było holistyczne zbadanie koncepcji „nowej gospodarki” i wykazanie przemian zachodzących pod jej wpływem w procesie rozwoju gospodarczego oraz w skuteczności jego kreowania i antycypowania. W dysertacji dokonano charakterystyki ekonomicznego zasobu wiedzy, omówiono determinanty i mierniki rozwoju gospodarczego ze szczególnym uwzględnieniem roli wiedzy jako nakładu w tym procesie. Zaprezentowano różne podejścia teoretyczne do badania znaczenia wiedzy w rozwoju gospodarczym zwracając uwagę na ograniczone możliwości eksplanacyjne teorii ekonomii w odniesieniu do nowych jakościowo zjawisk i zależności w rozpatrywanym obszarze. Omówiono problemy i kontrowersje towarzyszące powstaniu koncepcji „nowej gospodarki wiedzy” w argumentacji zwolenników i przeciwników jej wyodrębniania, a następnie zaprezentowano różnorodność definicyjną podejmowanej problematyki. Ostatecznie dla celów badawczych zaproponowano autorską definicję „nowej gospodarki”, określono istotę i oraz scharakteryzowano wybrane metody diagnozowania stopnia jej rozwoju. Przeprowadzono ilościowo – jakościową analizę roli wiedzy i technologii informatycznych i telekomunikacyjnych w akceleracji rozwoju gospodarczego. Z wykorzystaniem autorskich narzędzi modelowania i przy zastosowaniu podejścia endogenicznego i instytucjonalnego dokonano analizy porównawczej poziomów rozwoju gospodarczego USA, UE i Polski w kontekście kluczowych obszarów „nowej gospodarki”. Zidentyfikowano niezbędne z punktu widzenia przemian gospodarczych przemiany społeczne w kontekście formowania się społeczeństwa informacyjnego.

Głównym celem poznawczym pracy była ocena funkcji monitoringu w organizacji wirtualnej w porównaniu z tradycyjną kontrolą stosowaną w organizacji hierarchicznej.
Celem aplikacyjnym było dostarczenie sposobów, jak również rozwiązań tworzących i wspomagających funkcję monitorowania organizacji wirtualnej. W części empirycznej pracy dokonano próby zaprezentowania narzędzi wspierających monitoring.
Postawiono następując główne pytania badawcze:

1. Czy treść funkcji zarządzania w organizacjach wirtualnych jest odmienna od tych funkcji w organizacja tradycyjnych?
2. Czy odmienność organizacji wirtualnej powoduje, iż tradycyjna funkcja kontroli staje się nieprzydatna?
3. Czy tradycyjną funkcję kontroli w organizacji wirtualnej zastępuje funkcja monitoringu?.
4. Jakie elementy tworzą funkcję monitoringu sprawiając, iż stanowi ona skuteczne narzędzie weryfikacji realizacji celów organizacji wirtualnej?

W rozdziale pierwszym dokonano przeglądu definicyjnego organizacji wirtualnej, jak również zaproponowano definicję autorską. Pokazano ewolucję organizacji wirtualnej na tle literatury naukowej, wskazując tym samym na rosnącą jej wagę. Przedstawiono wirtualną społeczność oraz społeczeństwo informacyjne.
Rozdział drugi podejmuje problem sedna organizacji wirtualnej, rozpoczynając od jej morfologii, ze szczególnym uwzględnieniem nietypowości strukturalnej oraz pełnej prezentacji jej specyfiki.
Kolejny rozdział poświęcony jest funkcjom zarządzania organizacjami ze szczególnym uwzględnieniem konieczności odmiennego ich formułowania na potrzeby organizacji wirtualnej. Rozpoczęto od charakterystyki i typologii tradycyjnej funkcji kontroli. Poruszono wątek pozostałych funkcji, by przejść do istoty funkcji monitoringu, jako formy weryfikacji osiągania celu w organizacji wirtualnej.
Rozdział czwarty poświęcony jest funkcji monitoringu, jej specyfice, jak również metodyce jej realizacji. Uwaga skoncentrowana została na podstawowych filarach funkcji monitoringu, takich jak audyt komunikacyjny, samokontrola czy zaufanie. Szczególny nacisk położony został na zagadnienie i formy zaufania, jak również sposoby jego kreowania i kultywowania, jako czynnika podstawowego pozwalającego zarówno na funkcjonowanie organizacji wirtualnej, jak i na prawidłowe sprawowanie funkcji monitoringu. Przedstawiono też systemy wspomagające funkcję monitoringu.
Ostatnia część pracy obejmuje badania empiryczne, stanowiące potwierdzenie tez ujmowanych w źródłach literaturowych. Zaprezentowanych sześć studiów przypadków organizacji wirtualnej pokazuje specyfikę organizacji wirtualnej, jej odmienność względem tradycyjnej organizacji, jak również realizację funkcji monitoringu. Przypadki prezentowane są według takiego samego schematu, by łatwo można było spełnić wymogi replikacji w wielokrotnych studiach przypadków.